Ο Αλέξανδρος Γκίκας είναι ένας νέος ανερχόμενος ηθοποιός με πολλή όρεξη και σχέδια για το μέλλον. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984 όπου και μεγάλωσε, σπουδάζοντας Η/Υ , με εξειδίκευση στα Δίκτυα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Από πολύ μικρή ηλικία η κλίση του προς την τέχνη και την υποκριτική, ήταν ολοφάνερη - αλλά οι υποχρεώσεις του και ο ελάχιστος χρόνος που του έμενε δεν ήταν αρκετός. Τα όνειρα του και το πάθος του όμως, υπερίσχυαν όλων των υπολοίπων, ως που πηρέ την τελική απόφαση. Σπούδασε στην Ανώτερη Σχολή δραματικής τέχνης «ΘΕΜΕΛΙΟ» του Νίκου Βασταρδή και από εκείνη την στιγμή, καθώς λέει και ο ίδιος, ξεκίνησε ένα υπέροχο ταξίδι…
Outfits: SCARP. by Christina Skarpeli
Photographer: Fenia Labropoulou
Styling: Christina Skarpeli
MakeUpArtist: Marina Koutsoumpa
Hair: Tzako P.
Location: "IN BERLIN" Hairstyling [Koniari 45 / Alexandras Av.]
*Μίλησε μας για κάποια παράσταση όπου έχεις παρακολουθήσει, σε γοήτευσε και αναζητάς να ξαναδείς κάτι τόσο δυνατό και άρτιο.
Πριν μερικά χρόνια είχα πάει στο «Θέατρο του Ήλιου» στην Φρυνίχου και παρακολούθησα την παράσταση «Εκεί, εκεί στην κόλαση», του Γιάννη Σαρακατσάνη, από την ομάδα Ab Ovo. Μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο έργο με γοήτευσε από το πρώτο κιόλας λεπτό. Ξέρεις, η ποιότητα δεν κρύβεται απαραίτητα στα «βαριά» έργα εποχής. Κυρίως, με είχε εντυπωσιάσει η ενέργεια της ομάδας πάνω στην σκηνή –κάτι που λείπει από πολλές θεατρικές παραστάσεις. Όταν βλέπεις το θέατρο σας δουλειά, τότε χάνεις λίγο από το πάθος σου…
*Λένε πως για να υποδυθείς καλύτερα έναν ρόλο, πρέπει να ταυτιστείς με αυτόν… Εσύ τι πιστεύεις γι’ αυτό?
Δεν συμφωνώ απόλυτα με το σύστημα Stanislavski , όπου η ταύτιση είναι το παν – η μανιέρα όπου όλοι ακολουθούμε κάποιους κανόνες και με συγκεκριμένο τρόπο, αυτό από μόνο του προκαλεί μια μετριότητα. Έναν ρόλο-χαρακτήρα, πρέπει να τον πλάσεις, να τον δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος- προσαρμόζοντας τα στοιχεία αυτού του «ξένου» στην προσωπικότητα σου. Έτσι μόνο μπορείς να τον φέρεις κοντά σου. Αυτό σε διαχωρίζει από το σύνολο.
*Είσαι νέος στο χώρο. Πόσο θετικός μπορείς να είσαι απέναντι στην οικονομική κρίση όπου έχει αρχίσει να επιδρά τόσο δυναμικά και στο χώρο της υποκριτικής τέχνης?
Ακούω συνεχώς από συνεργάτες, καθώς επίσης διαβάζω, ότι πολλοί ηθοποιοί καταφεύγουν σε άλλα κράτη, όπου τους προσφέρεται εργασία και κάποια στέγη [θεατρική ή τηλεοπτική] ώστε να είναι περισσότερο «ασφαλείς». Και για να μιλήσουμε ποιο απλά, η οικονομική κρίση επηρέασε το θέατρο γιατί πλέον ο κόσμος βάζει σε τρίτη μοίρα την ψυχαγωγία του, με αποτέλεσμα να λιγοστεύουν οι παραστάσεις και ταυτοχρόνως οι θέσεις εργασίας. Τα μεγάλα κανάλια κόβουν ή σταματάνε σειρές στο βωμό της τηλεθέασης. Όταν η τέχνη μπλέκετε με το εμπόριο και το κέρδος χάνει το σκοπό του… Η τέχνη πρέπει να ανθεί κάτω από κάθε οικονομική καταπίεση και οποιοδήποτε καθεστώς – είναι η ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργήσει και να αποκαλύψει τι κρύβεται μέσα στην ψυχή του.
*Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον και κατά πόσο σε έχουν επηρεάσει τα ΜΜΕ γι’ αυτές?
Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και φυσικά δεν ασχολούμαι με τα ΜΜΕ. Ξέρεις, τα ΜΜΕ στα χρόνια μας είναι η καλύτερη μέθοδος παραπληροφόρησης. Πολλές φορές σε μπερδεύουν και σου δημιουργούν αναπάντητα ερωτήματα. Είναι καλό να υπάρχει ισορροπία, να τα ακούς όλα, αλλά να τα φιλτράρεις καλά, έτσι ώστε να κρατάς μόνο αυτά που ίσως σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο και που φυσικά δεν θα σε αποσπάσουν από τον σκοπό σου.
No comments:
Post a Comment